بزرگ شدن لوزه سوم ممکن است به تدریج با فشار بر روی مجرای داخلی گوش میانی یا شیپور استاش مانع از عملکرد صحیح گوش میانی و کاهش شنوایی شود.

بدنبال عفونت لوزه سوم و بزرگ شدن لوزه سوم با فشار بر روی شیپور استاش ، باز و بسته شدن شیپور استاش که به صورت طبیعی با هر بار عمل بلع انجام می شود مختل شده و بر اثر بسته شدن شیپور استاش هوای گوش میانی به تدریج جذب شده و پرده گوش یا پرده صماخ به داخل کشیده شده و مانند زمانی که شنوایی هنگام رانندگی در کوهستان دچار مشکل می شود فرد احساس گرفتگی در گوش می کند . با تداوم مشکل ترشحات گوش میانی که به صورت طبیعی از طریق شیپور استاش وارد حلق می شود تجمع یافته و مانع از حرکت نرمال استخوانچه های گوش میانی می شود که به کاهش شنوایی منجر می شود. با راه یافتن باکتری های موجود در بافت لوزه سوم به گوش میانی ، این مایع چرکی شده و سبب گوش درد و تب می شود.

در صورت عدم درمان مناسب ترشحات عفونی تشدید شده و سبب ایجاد نوعی آبسه چرکی می شود که با تشدید درد گوش همراه خواهد بود. در صورتی که درمان همچنان به تعویق افتد ترشحات با ۴شار زیاد ممکن است سبب پاره شدن پرده صماخ شده و به صورت مایع چرکی خارج شود. با خارج شدن چرک درد کاهش یافته و تب نیز کم می شود. خروج ترشحات چرکی زرد مایل به سبز باعث نگرانی شدید خانواده می شود. البته باید به خانواده ها اطمینان داد که در صورت درمان مناسب و کنترل عفونت پارگی پرده صماخ به سرعت بهبود یافته و جای نگرانی ندارد. نکته مهم در دوران نقاهت پرهیز از ورود آب به داخل گوش بویژه هنگام حمام کردن و خودداری از شنا کردن است.

گاهی مایع جمع شده در گوش میانی با باکتری آلوده نشده و در نتیجه سبب درد و تب نمی شود ولی همانطور که گفته شد این مایع که حالتی شبیه به چسب به خود می گیرد مانع از حرکت استخوانچه ها شده و به این ترتیب شنوایی کودک کاهش می یابد. پیگیری وضعیت شنوایی کودک با انجام تست شنوایی یا اودیومتری خواهد بود تا میزان کاهش شنوایی به صورت دقیق بررسی شود. بسته به میزان مایع و غلظت آن کاهش شنوایی متغیر خواهد بود. هر چه مایع بیشتر و غلیظ تر باشد کاهش شنوایی شدید تر خواهد بود.

متاسفانه بعضی خانواده ها گمان می کنند کاهش شنوایی ایجاد شده دائمی است و این موضوع سبب تشدید نگرانی والدین می شود. باید بدانید کاهش شنوایی ایجاد شده در صورت درمان مناسب برگشت پذیر بوده و از طرفی نیاز به درمان جراحی اورژانسی ندارد.

درمان کاهش شنوایی ناشی از بزرگی لوزه سوم که به اصطلاح به آن اوتیت سروز گفته می شود در گام اول شامل استفاده از دارو مانند اسپری بینی به منظور کوچک کردن لوزه سوم و درمان کوتاه مدت آنتی بیوتیک می باشد. شنوایی اکثریت کودکان با درمان های دارویی انجام شده بهبود یافته و به حالت نرمال باز می گردد، البته بهبودی ممکن است به چند ماه استفاده منظم از دارو نیاز داشته باشد و پاسخ به درمان مشمول مرور زمان است. در مواردی که درمان های دارویی موثر نباشد هنگام جراحی لوزه ها برای خارج کردن مایع گوش میانی تحت بیهوشی و زیر دید میکروسکوپ اقدام خواهد شد. در مواردی که مایع کم بوده و یا شفاف باشد خارج کردن مایع کفایت خواهد کرد ولی در صورتی که مایع زیاد و یا غلیظ باشد پس از تخلیه مایع در محل برش پرده صماخ که برای خارج کردن مایع ایجاد شده است از پروتزی پلاستیکی یا لاستیکی به نام لوله تهویه یا VT استفاده می شود که پس از جراحی برای ۶ تا ۱۲ ماه در محل باقی مانده و خودبخود خارج می شود.

مراقبت های پس از جراحی تعبیه لوله تهویه یا VT

مهمترین نکته در اینجا نیز جلوگیری از ورود آب به داخل کانال گوش هنگام حمام و پرهیز از شنا کردن است. برای پیشگیری از ورود آب پیشنهاد می شود هنگام حمام کردن یک تکه پنبه آغشته به وازلین جلوی گوش قرار داده شود. در صورتی که آب از طریق لوله تهویه وارد گوش میانی شود ممکن است سبب عفونت گوش شود. در صورت عفونت درمان شامل استفاده از قطره های آنتی بیوتیک و در صورت نیاز ساکشن کردن ترشحات است. همانطور که گفته شد لوله تهویه برای ۶ تا ۱۲ ماه در محل باقی مانده و پس از این مدت به صورت خودبخود خارج می شود. در مواردی که لوله پس از این مدت به صورت خودبخود خارج نشود ممکن است پزشک تصمیم به خارج کردن آن بگیرد.